انواع مختلف بیهوشی

بیهوشی و جراحی - انواع مختلف بیهوشی

“Narkos” واژه سوئدی مترادف برای بیهوشی است و "بدون احساس" معنی میدهد. با توجه به نوع عمل جراحی یا آزمایشی که باید انجام شود انواع مختلف بیهوشی به کار برده میشود. انتخاب روش بیهوشی به سن کودک، نوع عمل جراحی و همچنین وضعیت سلامتی بیمار بستگی دارد. پزشک متخصص بیهوشی مسئول این تصمیمگیری است.

بیهوشی عمومی:

بیهوشی عمومی بسیار معمول است و بدین معناست که بیمار به خواب عمیقی فرو میرود و مسکن درد دریافت میکند. اعمال این نوع بیهوشی معمولا با تزریق داروی بیهوشی در سیاهرگ یا تنفس ماده بیهوشی از طریق یک ماسک صورت میگیرد. بیهوشی از طریق ورود مداوم گاز یا تزریق سیاهرگی، به همراه داروهای مسکن حفظ میشود.

بیهوشی منطقهای:

بیهوشی منطقهای یعنی استفاده از داروی بیهوشی موضعی در نزدیکی بخشی از بدن که دارای رشتههای عصبی زیاد است. این کار باعث بیحس شدن بخشی از بدن میشود که توسط آن رشته اعصاب تغذیه میشد. این نوع بیهوشی معمولا به طور خاص برای کودکان به هنگام بیهوشی عمومی انجام میشود. این روش ترجیحا به عنوان مکمل بیهوشی عمومی اعمال میشود تا درد طی جراحی و پس از آن تسکین داده شود. بیهوشی اپیدورال یا اسپاینال مثالهایی از بیهوشی منطقهای هستند.

بیهوشی موضعی:

بیهوشی موضعی بدین معنی است که داروی بیهوشی رو یا زیر پوست استعمال میشود. بدون توجه به چگونگی وارد شدن آن به بدن، بیهوشی موضعی از انتقال احساس درد در فیبرهای عصبی که با ماده بیهوشی تماس پیدا میکنند جلوگیری به عمل میآورد که در اینصورت ناحیه مورد نظر بیحس میشود. کرم EMLA یک داروی بیهوشی موضعی است که پیش از قرار دادن لوله سیاهرگی، روی پوست مالیده میشود. بیهوشی موضعی همچنین میتواند به همراه بیهوشی عمومی اعمال شود تا احساس درد را طی مدت جراحی و پس از آن کاهش دهد.

خطرات بیهوشی (6)

بیهوشی و جراحی - خطرات بیهوشی

به طور سالانه 6500 مورد بیهوشی برای عمل جراحی و آزمایش در بیمارستان اطفال آسترید لیندگرن برای بیماران 18-0 ساله انجام میشود. بسیاری از این موارد تقریبا روتین هستند، در حالیکه سایر موارد به نظارت دقیق و همکاری متخصصان مختلف نیاز دارند. پس از گذشت سالها از تکامل و ارتقای تجهیزات، داروها، روشها و مهارت، خطرات موجود در بیهوشی به طور قابل ملاحظهای کاهش یافته است. نظارت روتین از جمله متغیرهای تنفسی و گردش خون و اشباع اکسیژن، و همچنین روشهای مربوط به آمادگی برای بیهوشی، در این بهبود و ارتقا نقش داشتهاند. پزشک متخصص بیهوشی که وی را ملاقات میکنید میتواند به سوالات پاسخ دهد و اطلاعات دقیقتری ارائه نماید.